Του Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
Υπάρχει μια μορφή θρησκευτικού ορθολογισμού, που προσβάλλει τη συνείδηση των πιστών και αναζητά τη βεβαιότητα της σωτηρίας μέσα στην περιοχή του κτιστού. Εκείνο που παραβλέπουν, ειδικά σήμερα, ακόμα και οι χριστιανοί, είναι η αδιαμφισβήτητη αλήθεια πως ο ανθρώπινος νους δεν είναι το μέσο και ο τρόπος για το συναπάντημα του Θεού.
Μπορεί ο Θεός Λόγος να εισήλθε μέσα στο χώρο και το χρόνο προσλαμβάνοντας όλα τα ανθρώπινα εκφραστικά μέσα, για να γίνει προσιτός στους ανθρώπους, αλλά σε καμιά περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι κατά την ενανθρώπιση του Ιησού μειώνεται η θεότητά του.
Ο λόγος του Χριστού και της Εκκλησίας δεν μειώνεται από οποιαδήποτε αδυναμία ή ατέλεια του κτιστού φορέα που προσλαμβάνει. Κι ούτε μπορεί ο σκοπός της ενσάρκωσης να νοείται ως προσχώρηση του άκτιστου στο κτιστό, αφού πρόκειται για πρόσληψη και ανακαίνιση του κτιστού από το άκτιστο, για την αποκατάσταση του ανθρώπου ως προσώπου σε προσωπική κοινωνία με το Θεό.
Το ταπεινό φρόνημα του Χριστού γίνεται το πρότυπο για το ανθρώπινο φρόνημα, ο κανόνας της αυτογνωσίας και η προϋπόθεση της θεογνωσίας. Άρα, λοιπόν, δεν είναι οι ανθρώπινες διανοητικές δυνάμεις, ο δρόμος που οδηγεί στο συναπάντημα με το Θεό, αλλά είναι ο ίδιος ο Θεός που ταπεινώνεται και ανυψώνει τον άνθρωπο για να τον συναντήσει.
Ηλίας Κ Μάρκου
