Του Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
Κάποια χώρα άλλη σε πλανήτη άγνωστο
με άλλους ανθρώπους
πεισματικά γυρεύει πολύ καιρό τώρα
στο μακρινό κοσμικό διάστημα
με της φαντασίας το διαστημόπλοιο
και το τηλεσκόπιο του στοχασμού!
Πουθενά, ζωής ανάσα
κανένα ζωής ίχνος κάπου
και επιστρέφει στο γήινο πεδίο.
Επαναπροσγειώνεται στο γαλάζιο πλανήτη
στη δική του κουρσεμένη χώρα!
Η πραγματικότητά της
γι άλλη μια φορά τον αναστατώνει.
Σκοτάδι δίχως αγάπη ο κόσμος!
Ξανοίγεται στα πέλαγα
όχι κυνηγώντας χίμαιρες
αλλά της αγάπης τους πειρατές.
Οι φουρτούνες πολλές
και τα σύννεφα πάνω του βαριά
έτοιμα να ξεφορτώσουν ..
Εκείνος άφοβα προχωρά!
Στην πλώρη πάντα όρθιος
και με τα στήθη ανοιχτά
για να ξεπλένονται τα φυλλοκάρδια
και οι αισθήσεις του όλες
απ΄τις μπόρες και τ΄ανεμοβρόχια.
Σαν επιστρέφει η νηνεμία
πιο καθαρά ακούγονται της καρδιάς του οι χτύποι
και οι κεραίες του τώρα συλλαμβάνουν
σιωπής ψιθύρους από ψηλά!
Αυτοί κατευθύνουν τη σκέψη του
και στην αλήθεια τον οδηγούν.
Οι λαφυραγωγοί της αγάπης
βαθιά μέσα του είναι
στον ωκεανό της εγωλατρίας του
κι αμέσως αλλάζει ρότα
Έπαψε πλέον να πελαγοδρομεί
στη ματαιότητα της λογικοκρατίας..
