Του Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
Τελειωμό δεν έχουν των κατατρεγμένων οι δοκιμασίες
και τα δεινοπαθήματα των ανυπεράσπιστων του κόσμου!
Στις εμπόλεμες, αλλά και στις δήθεν ασφαλείς ζώνες
βαθιά μέσα τους ο ανείπωτος πόνος είναι ριζωμένος
και οι απαντοχές τους βυθισμένες στο απόλυτο σκοτάδι!
Καμιά διάκριση πλέον δεν κάνει η άκαρδη δυστυχία
αφού η σκληράδα της αγκαλιάζει ακόμα και τα βρέφη!
Οι αφεντάδες του πλανήτη μας μόνιμα αλληθωρίζουν
και τα φερέφωνά τους υλοποιούν τα βρώμικα σχέδιά τους!
Ανενόχλητα σκορπούν τον τρόμο, το φόβο και το θάνατο
εκεί όπου οι λαοί έπαψαν εδώ και καιρό να έχουν αύριο
αφού οι πατρίδες τους έγιναν γεωπολιτικοστρατηγικοί στόχοι!
Από παντού κι εξακολουθητικά τους σημαδεύουν ανελέητα
ενώ οι γύπες των συμφερόντων πετούν πολύ χαμηλά
στις γκρίζες περιοχές εκείνες με τα απροσμέτρητα θύματα.
Εκεί όπου η ζωή και η κόλαση κατάντησαν συνώνυμα
και τα μικρά παιδιά δεν έμαθαν ποτέ τί θα πει παιχνίδι!
Αλλά κι όπου δεν κροταλίζουν τα οπλοπολυβόλα
ίδιες κι απαράλλακτες ακούγονται οι ανθρώπινες οιμωγές
αφού κι εκεί σοβεί ένας άλλος πόλεμος με διαφορετικά όπλα.
Αυτός της εκμετάλλευσης και της οικονομικής εξαθλίωσης
με πιο αποτελεσματικά τα όπλα της μαζικής καταστροφής…
Παγκόσμιοι οργανισμοί, θεσμοί και διάφορες ενώσεις
από συνήθεια κουνούν τ΄άσπρα μαντήλια τους, χρόνια τώρα
πάντα, όμως, από απόσταση μακρινή, για να μην τα λερώσουν.
Γι αυτούς τους μεσολαβητές η ειρήνη είναι αμφίσημη έννοια
όπως και το δίκιο ταυτόσημο πάντα με τα θέλω των ισχυρών!
